جامعه مطلوب:

جامعه بینش و اندیشه و فرهنگ است.

جامعه باور و عقیده به حقایق و واقعیت های جهان هستی است.

جامعه گرایش و ایمان آگاهانه و مسئولانه است.

جامعه پرستش و نیایش و زیباترین جلوه های عشق به سرچشمه جمال و کمال است.

جامعه اخلاص و ارزش های والای انسانی و اخلاقی است.

جامعه حق جو، حق طلب، حق محور، حق گرا و رعایت کننده حقوق انسان و مهر به مردم است.

جامعه قانون گرا، قانون مدار و فرمان بردار مقررات و قوانین عادلانه و بشردوستانه است.

جامعه اصلاح طلبان، اصلاح شدگان، اصلاح پذیران، و اصلاح گران راستین و هماره است.

جامعه مشورت و مشارکت و حاکمیت بر سر نوشت است.

جامعه نظارت بر روند کارها و دلیل و برهان خواهی و چون و چرا و محاسبه از خود، امانت داران و برگزیدگان و مدیران خویش است.

جامعه تنوع، تکثر، چندصدایی، تشکیلات، نهادهای مدنی، تشکل های خیرخواه، انجمن های دفاع از حقوق بشر، و جامعه تنوع احزاب، مطبوعات زنده و پویا و شجاع، رسانه های خبری و اطلاع رسانی بالنده، مستقل، متنوع، راستگو، روشن اندیش، و درست کردار برای نظارت بر روند جامعه و تاریخ و بینش ها، گرایش ها و عملکردهاست.

جامعه آزادی بیان و قلم، نقد و روشنگری، دلیل خواهی و چون و چرا، سنجش و مقایسه دیدگاه ها و گزینش بهترین هاست.

جامعه روشنفکران، نو اندیشان، فرهیختگان، دانشوران، و ارج گزاران به قلم و نویسندگان وفرهنگ سازان و فرهنگبانان و صاحب نظران است.

جامعه منطق و سخن، اندیشه و گفت و گو، قلم و بیان، خرد و عاطفه، مهر و گذشت، عدل وانصاف است.

جامعه جست وجوگر و کنجکاو، خلاّق و مبتکر، جامعه دلیل و برهان و بسیار فراتر از بت سازی از چهره ها و دنباله روی از آنان و کیش شخصیت است.

جامعه تعادل و توازن و دوری از افراط و تفریط و اسراف و تبذیر است.

جامعه مدیریّت و تدبیر، نظم و تشکیلات مترقّی و پیشرفته و مردمی و انسانی است.

جامعه عدالت، آزادی، امنیّت، هدف های والا و بهروزی و بهسازی است.

جامعه اقتصاد و شکوفایی اقتصادی و برخورداری و غنا و بی نیازی است.

جامعه دانش و صنعت، کشف نیروهای طبیعت و استخدام و بهره وری توانمندانه از آن ها در راه تعالی و توسعه و بالندگی است.

جامعه تربیت، سازندگی، تزکیه، برازندگی فکری، فرهنگی، اخلاقی، فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی است.

جامعه بهداشت جسمی و روانی، پاکیزگی درون و برون، آراستگی ظاهری و باطنی وزیباسازی زمین و زمان است.

جامعه عمران و آبادانی، رفاه و سازندگی عصرها و نسل هاست.

جامعه ای است که رابطه اش با آفریدگار و تدبیرگر امور هستی بر اساس آگاهی و ایمان وعشق، با خویشتن بر اساس خودسازی و آراستگی به ارزش ها و جمال و کمال معنوی، با طبیعت بر اساس آبادانی و بهره وری به عنوان وسیله رشد و نردبان کمال، و با همنوع بر اساس عدالت واحسان، مهر و بشردوستی، مردم خواهی و رعایت حقوق انسان ها و بسیار فراتر از آن، و آن گاه در هر چهار محور بر اساس رعایت حقوق و مهر و ایثار عمل می کند. راستی که به دور از هر نوع شعار و مبالغه و گزافه گویی جامعه مطلوب و آرمانی قرآن ـ نه مسلمانان ـ جامعه ای است شایسته ودوست داشتنی و انسانی و جای زندگی و بهشت نیک بختی و آزادگی و امنیت و بسان دنیایی آکنده از گل ها و لاله ها با رنگ های متنوع و عطرها و خواص مختلف است.

جامعه ای است با ویژگی های انسانی به مفهوم حقیقی و آزادمنشانه و مترقی آن، در قلمرو بینش، گرایش، کنش، و هدف.